Gdyby każdy z nas miał wymienić tradycje wielkanocne i porównać z tym, ile zwyczajów jesteśmy w stanie podać jeśli chodzi o święta bożego Narodzenia, to z pewnością grudniowe obchody uzbierałyby znacznie dłuższą listę. Nie każdy jednak wie, że dla Kościoła Katolickiego święta Wielkiej Nocy mają zdecydowanie ważniejsze znaczenie i związane są z charakterystycznymi, choć może niezbyt znanymi tradycjami i obrzędami.
Wstępem do Wielkanocy jest 40-dniowy post, który kończy się wraz z nastaniem Wielkiej Soboty. Wcześniej jeszcze, bardzo istotnym dniem dla wszystkich celebrujących zmartwychwstanie Chrystusa jest Niedziela Palmowa, gdzie wykonane własnoręcznie lub kupione kolorowe wiązanki zanosi się do świątyni, aby zostały poświęcone przez kapłana.
Najbardziej znanym wielkanocnym zwyczajem jest święcenie pokarmów w Wielką Sobotę, które najczęściej zanoszone są do kościoła w charakterystycznym, wiklinowym koszyczku.
Wielka Niedziela to z kolei uroczyste śniadanie spożywane zwykle wspólnie z rodziną. Jak wspomina Ewa Nowak, mimo że potrawy które trafiają tego poranka na świąteczny stół troszkę się zmieniły, to generalnie najistotniejsze produkty są takie same, jakie jedli nasi pradziadowie.
Dynguśnicy, czyli mężczyźni biorący udział w korowodzie wielkanocnym, lata temu chodzili po wsi i zbierali dary dla siebie, głównie pod postaciom różnego rodzaju jedzenia. Teraz wśród spotkanych ludzi zbierane są pieniądze, które są przekazywane najczęściej na cele charytatywne.
Zwyczaje świąt wielkanocnych, podobnie zresztą jak bożego narodzenia, stanowią połączenie tradycji chrześcijańskich z pogańskimi.